"Het klikte gelijk", vertelt Henri Brekveld, vrijwilliger bij Over de Drempel. "Al tijdens het intakegesprek hadden we een connectie. Mijn cliënt is altijd aan het knutselen met elektronica en allerlei technische zaken. Ik vind dat ook interessant. We snappen elkaar wel in die dingen. Het is in zijn huis alleen heel benauwd allemaal, claustrofobisch."
"Je moet je heel goed kunnen verplaatsen in deze mensen", aldus Henri. "Je moet ze heel serieus nemen en gewoon respectvol omgaan met al hun spullen. Je moet vooral niet proberen om te snel te gaan ofzo, dat werkt echt niet. Ik doe kalm aan, zodat het lijntje niet breekt. Ik heb ook wel eens de neiging om zelf bij hem iets weg te gooien omdat ik dan denk, dat is niks en staat alleen maar in de weg, maar dan blijkt iets toch weer een emotionele waarde te hebben en ja, dan moet je dat accepteren."
Henri vindt het erg leuk om iemand te kunnen helpen en te merken dat je iemands leven kan verbeteren. "Ik probeer hem dingen aan te reiken en hij pikt veel op. In het begin ging ik altijd tussen de zooi ergens op een kistje zitten. Op een goed ogenblik stond er ineens een stoel voor me klaar. Hij stelt het bezoek heel erg op prijs. 'Ik ben in jaren niet zo gelukkig geweest', heeft hij gezegd. Dat is dankbaar werken. Het is natuurlijk niet zo dat ik het alleen maar voor de ander doe. Het is ook voor mezelf. Dat zeg ik hem ook. Er is sprake van wederkerigheid."