Inge van Bommel is projectleider van JONG Transvaal. Zij vertelt het verhaal van Mo, één van de jongens die zij begeleidt. "Het is half vier. De bel gaat. Ik doe de deur open. Breed grijnzend komt Mo de trap op gestommeld. De meeste leerlingen komen meestal pas om half vijf, maar Mo komt altijd eerder, een kop zwarte, zoete thee drinken (‘Acht scheppen suiker graag!’) en even kletsen. Mo komt uit een groot Marokkaans gezin. Zijn vader is een paar jaar geleden plotseling heel ziek geworden. Sindsdien probeert zijn moeder, die nauwelijks Nederlands spreekt, het hoofd boven water te houden en vijf kinderen te voeden en naar school te laten gaan. ‘Ik ben vandaag geschorst. Ik mag een week niet naar school komen, omdat ik brutaal ben geweest,' vertelt Mo. Ik ken Mo als een vrolijke jongen die wel van een grapje houdt, maar respectloos of grof is hij niet.
Mo vertelt verder. Hij was op school een beetje aan het lachen en stoeien met zijn buurman. Hij wordt de klas uit gestuurd, maar zijn buurman mag blijven zitten. Boos verlaat Mo het lokaal en slaat met de deur. Hij wordt altijd boos als hij oneerlijk wordt behandeld. ‘Het is de derde keer dat ik de klas uit wordt gestuurd mevrouw, daarom ben ik nu geschorst.’ ‘Bij dezelfde docent?’ vraag ik. Hij knikt.
Thuis was moeder heel boos geworden, vertelt Mo. Zij vindt namelijk dat leerkrachten altijd gelijk hebben. Ik wil het verhaal toch ook eens van de andere kant horen en besluit de volgende dag naar school te bellen. Mo is na mijn telefoontje niet meer uit de les gestuurd. Volgens Mo komt dat omdat zijn mentor nu weet dat er nog iemand over de schouder van Mo en zijn moeder meekijkt. Ik denk dat hij gelijk heeft."